تعیین رابطه بین فروکتوزامین و پروتئین های پلاسما

چکیده زمینه : آزمون فروکتوزامین یا پروتئین‎های گلیکوزیله پلاسما جهت پایش کوتاه مدت دیابت استفاده می‎شود. میزان فروکتوزامین به غلظت قندخون، پروتئین‎های پلاسما و نیمه عمر آنها بستگی دارد. بعضی از محققین معتقدند بدون در نظر گرفتن میزان پروتئین، سنجش فروکتوزامین جهت پایش دیابت ارزشی ندارد. هدف : مطالعه به‎منظور تعیین رابطه بین فروکتوزامین، آلبومین و پروتئین تام و اثر عمل تصحیح فروکتوزامین بر قابلیت این آزمون انجام شد. مواد و روش ها : این مطالعه بررسی روش در سال 1382 بر روی 50 فرد دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت یزد انجام شد که به روش نمونه‎گیری آسان انتخاب شدند. از بیماران انتخاب شده طی دو ماه نمونه خون تهیه شد. نمونه اول در انتهای ماه اول جهت سنجش فروکتوزآمین و نمونه دوم در انتهای ماه دوم جهت سنجش فروکتوزآمین و هموگلوبین گلیکوزیله گرفته شد. فروکتوزامین به روش رنگ‎سنجی بر اساس احیا ماده کروموژن نیتروبلو تترازولیوم و هموگلوبین گلیکوزیله بر اساس کروماتوگرافی تعویض یون اندازه‎گیری شد. داده‎ها با آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎ها : ضریب همبستگی بین فروکتوزامین، فروکتوزامین تصحیح شده با آلبومین، تصحیح شده با پروتئین تام و هموگلوبین گلیکوزیله به‎ترتیب 94/0، 9/0 و 899/0 به‎دست آمد (001/0p<). بین میزان فروکتوزامین و آلبومین و پروتئین تام رابطه‎ای دیده نشد. میانگین آلبومین و پروتئین تام به ترتیب برابر 3/4 و 3/6 گرم بر لیتر به دست آمد. نتیجه گیری : با توجه به یافته‎ها به‎نظر می‎رسد وقتی میزان آلبومین و پروتئین تام در دامنه طبیعی قرار دارد، عمل تصحیح فروکتوزامین برقابلیت این آزمون در پایش دیابت اثری ندارد.